| Jesteś w: Strona główna > Instytut Architektury Krajobrazu > Archiwum 2019 r. |
Aktualności 2019 rok
Zachęcamy Państwa do wzięcia udziału w zbiórce darów dla dzieci z oddziału psychiatrycznego przy ulicy Koszarowej. Akcja jest organizowana przez panią Dominikę Zawadzką, pracownika Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, a my gorąco wspieramy tę inicjatywę.
Zbiórka odbędzie się:
- 2 i 8 grudnia w godzinach 9:00 – 15:00 w pokoju 4.20M (bud. melioracji)
- 4 i 11 grudnia w godzinach 10:00 – 15:00 w pokoju 4.09H (bud. GIH)
Oddział zgłosił zapotrzebowanie na konkretne przedmioty, których listę zamieszczamy poniżej. Proszę pamiętać, żeby podarunki były bezpieczne – bez lusterek, sznurków czy wszelkich rzeczy, które mogłyby być niebezpieczne dla pacjentów.
• bloki rysunkowe( A4, A3),
• ryzy papieru,
• papier do origami,
• arkusze szarego papieru,
• taśmy klejące dwustronne,
• UHU patafix (masa klejąca- przypomina gumę do żucia) do przyklejania prac plastycznych wielokrotnego użytku,
• kredki grube( np. bambino),
• kredki o różnych kształtach (trójkąty, samochody itp),
• żelopisy, cienkopisy, pachnące ołówki z różnymi końcówkami (atrakcyjne będą na nagrody, zachęcają do chodzenia do szkoły, odrabiania prac plastycznych),
• zeszyty zwykłe i większego formatu (pomagają w prowadzeniu zebrań społeczności, młodzież w nich robi notatki, kronikę),
• kolorowanki,
• magakolorowanki (wspólne, grupowe kolorowanie),
• kolorowanki antystresowe,
• łączenie kropek,
• pastele suchościeralne,
• kredki woskowe,
• kolorowanki wodne,
• tablica magnetyczno-suchośceralna,
• magnesy do przyczepiania prac,
• pisaki suchościeralne,
• gąbka do tablicy,
• piłki (małe, miękkie do odbijania, kozłowania, zgniatania),
• gniotki antystresowe (bez substancji sypkich w środku),
• małe maskotki (na nagrody za plusy, aktywność, zaangażowanie),
• duże maskotki do przytulania,
• gry planszowe dla dzieci, młodzieży,
• układanki logiczne,
• kostka Rubika itp.,
• klocki lego,
• karty do gry,
• mebelki małe do zabawy domkiem (z dziećmi młodszym 1 komplet),
• płyty relaksacyjne- cd, bajki, filmy dla młodzieży,
• koraliki (do wykonania prasowanek),
• książki młodzieżowe.
[Dodano 2.12.2019]
Ogólnopolska konferencja naukowa: XXII Forum Architektury Krajobrazu: TRUDNE KRAJOBRAZY odbyła się w tym roku w dniach 10-12 X 2019 r. w Centrum Dydaktyczno-Naukowym Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Konferencji towarzyszyły uroczyste obchody 10-lecia Stowarzyszenia Polskich Architektów Krajobrazu (SPAK).
Organizatorem konferencji był Instytut Architektury Krajobrazu, współorganizatorem: Stowarzyszenie Polskich Architektów Krajobrazu (SPAK), jednostką wspierającą: Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego, organizacją wspierającą: Stowarzyszenie Architektury Krajobrazu (SAK), a partnerami strategicznymi: firma Signify (Philips Lighting) oraz firma LBL VAP Philips.
Konferencja uzyskała też wsparcie Sponsorów: firmy Green Go Golińska sp. z o.o., Design Express Poland (Vectorworks), Granex sp. z o.o., Granit Naturalny, Puczyński – mała architektura Mariusz Puczyński.
XXII Forum Architektury Krajobrazu zgromadziło naukowców z wielu ośrodków akademickich w Polsce: architektów krajobrazu, architektów, urbanistów i planistów przestrzennych oraz ekologów. Tematem, który w tym roku przewodził wystąpieniom konferencyjnym były trudne krajobrazy. W dyskusji towarzyszącej obradom zastanawiano się nad samym pojęciem trudnego krajobrazu, przyczynami powstawania trudnych krajobrazów oraz metodami i narzędziami, jakie zapobiegają ich powstaniu i służą ich zmianie.
FOTORELACJA: Sesja plenarna ( fot. Agnieszka Jakóbiak)  |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Forum było okazją do wymiany wiedzy i doświadczeń na temat obecnego stanu polskich krajobrazów. Miejsca zapomniane, zdegradowane, o nieczytelnej funkcji, miejsca, których jakość spada w wyniku podejmowania błędnych decyzji przestrzennych coraz częściej spotykanych w krajobrazach wszystkich regionów Polski. Do degradacji krajobrazów przyczyniają się niewątpliwie brak odpowiednich regulacji prawnych, brak świadomości konsekwencji realizacji niewłaściwych założeń, brak kompetentnych osób biorących udział w podejmowaniu kluczowych decyzji dotyczących przekształceń przestrzeni. Wnioski płynące z konferencji są jednoznaczne: kluczem zmian w planowaniu i rozumieniu otaczającej nas przestrzeni powinna być kompleksowa edukacja oraz ciągłe podwyższanie świadomości społeczeństwa. Istotna jest także współpraca pomiędzy interesariuszami biorącymi udział w opracowaniu i realizacji planów zagospodarowania przestrzeni oraz uwzględnianie w tych działaniach bardzo istotnej roli architektów krajobrazu.
Obradom konferencji towarzyszyły dwie sesje terenowe: Trudne Krajobrazy Wrocławia i Trudne Krajobrazy Wałbrzycha. Pierwsza dotyczyła wyzwań w zakresie kształtowania zielonej infrastruktury miasta Wrocławia, druga poświęcona była procesom rewitalizacji miasta Wałbrzycha.
 |
 |
Konferencji towarzyszyło także wydarzenie NOCtoury – pokaz iluminacji krajobrazu w Ogrodzie Botanicznym UWr, otwarty dla wszystkich mieszkańców Wrocławia w dniach 11-13 X 2019 r., zorganizowany przez Instytut Architektury Krajobrazu Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego, firmę Signify (Philips Lighting) oraz firmę LBL VAP Philips.
Pokaz iluminacji miał na celu zainicjowanie dyskusji na temat ochrony środowiska przed zanieczyszczeniem światłem i próby wypracowania nowego kanonu iluminacji terenów zieleni z poszanowaniem różnorodności biologicznej fauny i flory w strefach miejskich.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Konferencji towarzyszyła także wystawa prac pracowników Instytutu Architektury Krajobrazu i studentów kierunku architektura krajobrazu. Prezentowane prace to pracowania nagrodzone w konkursach, niektóre z nich już zostały zrealizowane. Wszystkie projekty powstały w latach 2010–2019.
Merytoryczny poziom referatów, wysoki stopień zaangażowania uczestników konferencji, ciekawe i twórcze dyskusje oraz wymiana wiedzy na temat wyzwań związanych z ochroną, kształtowaniem i gospodarowaniem krajobrazem sprawiły, że XXII Forum Architektury Krajobrazu stało się przyczynkiem do sformułowania dalszych potrzeb i kierunków działań dotyczących krajobrazu.
[Dodano 18.11.2019]Prawie dokładnie przed trzema laty (8.11.2016) pod takim samym tytułem przekazałem swoje wrażenia z wystawy maszyn parowych w Stithians (Kornwalia). Tym razem chciałbym przybliżyć nieporównywalnie większe wydarzenie, o którym wówczas tylko nadmieniłem w ostatnim akapicie.
W pobliżu małej miejscowości Tarrant Hinton w hrabstwie Dorset (południowa Anglia) w ostatnim tygodniu sierpnia każdego roku odbywa się wydarzenie niezwykłej skali, skupiające ok. 2000 wystawców z całego świata, którzy wraz z rodzinami oraz zapleczem towarzyszącym tworzą tymczasowe „miasteczko” liczące ok. 25.000 mieszkańców kilku tysięcy przyczep campingowych. Równocześnie, miejsce to odwiedza ponad 200.000 osób, przyjeżdżających przeważnie całymi rodzinami. Na rzecz tego wydarzenia tutejsi rolnicy udostępniają prawie 250 hektarów ziemi, będącej już po okresie żniw. Wtedy przez pięć dni panują tu wynalazki techniki z przełomu XIX i XX wieku. Tak w skrócie można scharakteryzować Great Dorset Steam Fair – największe w Europie wydarzenie, skupiające kolekcjonerów i miłośników maszyn parowych, ale też wielu fanatyków tych urządzeń oraz najróżniejszych ekscentryków. Statystyki wskazują, że każdego roku przybywa tu ponad 200.000 osób – przeważnie całymi rodzinami. Podają też, że w tym czasie ponad 3 km rurociągów dostarcza do miejsca ekspozycji ponad 3 100 000 litrów wody, z czego zaledwie 30% używane jest dla celów spożywczych i sanitarnych – resztę „konsumują” silniki parowe, a jako że nie samą wodą one „żyją”, każdego roku zużywają też ponad 200 ton węgla. Co ważne: nigdy nie zdarzyły się jeszcze żadne protesty ekologiczne! Pierwszy weekendowy pokaz starych maszyn parowych odbył się w 1968 r., a podziwiało go aż 2000 gości. Sukces i zainteresowanie były tak wielkie, że w latach 70. i 80. impreza wydłużyła się do czterech dni, a po roku 1988 – do dni pięciu i tak już pozostało do dziś.
Cały obszar ekspozycji podzielony jest na sektory, w których prezentują się różne kategorie maszyn. Imprezami towarzyszącymi są: prezentacja starych, spalinowych samochodów osobowych i traktorów, wyścigi traktorów współczesnych, popisy „bigfoot monster trucks” dewastujących samochodowe wraki, swoiste „wesołe miasteczko”, a nawet rozległa giełda staroci.
Główną atrakcją są jednak zawsze rozmaite maszyny parowe – zarówno stacjonarne, jak też mobilne. Stacjonarne, które być może pamięta jeszcze starsze pokolenie, to przede wszystkim lokomobile, najczęściej zasilające na wsiach rozmaite urządzenia gospodarcze, wymagające zewnętrznego napędu mechanicznego. W Dorset lokomobile również były, ale dominowały jednak maszyny mobilne, wśród których „królowały” wielkie drogowe lokomotywy parowe. Co jakiś czas przemieszczały się tu i ówdzie, głośnym gwizdem oznajmiając wszystkim swoją obecność. Są to wielkie i bardzo mocne maszyny, których średnica tylnych kół częstokroć sięga 2 metrów. Za czasów swojej świetności stanowiły podstawę ciężkiego taboru drogowego. Zależnie od konstrukcji, jedne z nich pod względem akustycznym przypominały popularne niegdyś również w Polsce parowozy, podczas gdy inne pracowały zupełnie bezszelestnie – niewiarygodne! Ich obsługę stanowią zawsze dwie osoby: jedna ma pod swoją opieką kocioł, utrzymując jego odpowiednią temperaturę i właściwe ciśnienie pary, podczas gdy druga jest kierowcą, co przy stosowanym wówczas systemie układu kierowniczego jest fizycznie trudną pracą. Pokaz umiejętności takich maszyn można było oglądać na wielkim, ogrodzonym terenie, przeznaczonym do tego właśnie celu (Fot. 26-1). Niektóre z nich, w odpowiednich sektorach były podłączone do stacjonarnych młockarni, względnie do pił tarczowych. Zarówno jedne jak i drugie sprawowały się doskonale, skupiając w pobliżu gęsty tłum obserwatorów. W urządzenia te szczególnie wpatrzone były dzieci i młodzież, którzy nigdy w życiu nie mieli okazji zobaczyć czegoś podobnego.
Fot. 26-1. Lokomotywy drogowe prezentują swoje możliwości transportowe (fot. M.W. Lorenc)
Swoista odmiana takich lokomotyw, pracująca na rzecz wszelkich urządzeń stosowanych w dawnych „wesołych miasteczkach”, branżowej nomenklaturze określana jest mianem Showman. W związku z pracą wśród publiczności, lokomotywy te były dodatkowo zadaszone, dekorowane, gustownie malowane i zdobione napisami wskazującymi ich pochodzenie oraz właściciela (Fot. 26-2).
Fot. 26-2. Lokomotywa drogowa typu Showman obsługująca „wesołe miasteczka" (fot. M.W. Lorenc)
Napędzały one rozmaite karuzele oraz swoiste urządzenia grające, które w tamtych czasach stanowiły wielką atrakcję przede wszystkim dla dzieci. Były to tzw. orkiestrony (ang. orchestrion), których działanie jest bardzo podobne do znacznie mniejszych i bardziej znanych pianoli. Urządzenia jeszcze mniejsze, napędzane ręcznie za pomocą korby, uruchamiającej miech i dalej wiatrownicę, znane były w Polsce jako katarynki. Orkiestrony (Fot. 26-3) były duże i zawierały wiele rozmaitych instrumentów, których mechanizmu uruchamiane pneumatycznie obsługiwał duży miech, napędzany pasem transmisyjnym właśnie przez maszynę typu Showman.
Fot. 26-3. Multi-instrumentalne mechaniczne urządzenie grające, zasilane miechem poruszanym przez maszynę parową (fot. M.W. Lorenc)
Drugą podstawową funkcją takich maszyn był transport całego taboru z miejsca na miejsce.
Odrębną kategorię dużych, mobilnych maszyn parowych stanowiły walce drogowe. Również one co jakiś czas ruszały na krótką przejażdżkę poza teren stałej ekspozycji, wzbudzając nie mniejsze zainteresowanie niż lokomotywy. Poruszały się wprawdzie nieco wolniej, ale za to ze swoistym dostojeństwem. Poza terenem wspomnianej ekspozycji, był też wydzielony niewielki sektor, w którym walec pokazano podczas pracy przy układaniu drogi; kruszarkę do rozdrabniania kamienia napędzała oczywiście również maszyna parowa (Fot. 26-4).
Fot. 26-4. Walec drogowy i kruszarka podczas pracy przy budowie drogi (fot. M.W. Lorenc)
Innym mobilnym urządzeniem szerokiego zastosowania wykonanym na bazie lokomotywy drogowej był dźwig (Fot. 26-5).
Fot. 26-5. Dźwig wykonany na bazie ciężkiej lokomotywy drogowej (fot. M.W. Lorenc)
Wprawdzie gdy go widziałem nie wykonywał żadnej pracy, ale sama jego konstrukcja pozwala wyobrazić go sobie w akcji.
Jeszcze inna odmiana dużej lokomotywy drogowej pracowała w rolnictwie podczas orki. Jej modyfikacja polegała na zainstalowaniu w jego spodniej części odpowiednio napędzanego bębna z długą, stalową liną zakończoną hakiem (Fot. 26-6).
Fot. 26-6. Lokomotywa drogowa przystosowana do orki (fot. M.W. Lorenc)
Dwie takie maszyny stawały po przeciwległych stronach pola, mając między sobą wahadłowy pług, z obu stron przypięty do każdej z dwu lin. Nawijając linę na swój bęben, na zmianę raz jedna, raz druga maszyna ciągnęła pług w swoją stronę. Po każdym dojściu pługu do jednej z maszyn, cały zestaw przemieszczał się o odpowiedni odcinek wzdłuż pola. Pokaz takiej orki był również prezentowany w odpowiednim sektorze pół Dorset.
Mniejsze gabarytowo od lokomotyw były parowe traktory (Fot. 26-7).
Fot. 26-7. Parowy traktor jest mniejszy od lokomotywy i obsługiwany przez jedną osobą (fot. M.W. Lorenc)
W odróżnieniu od tych pierwszych, obsługuje je jedna osoba, mającą pod kontrolą zarówno zasilanie i sterowanie kotłem, jak też kierowanie tym pojazdem. Opuszczając co jakiś czas stałą ekspozycję, również i one wyjeżdżały na krótkotrwałe przejażdżki, a w określonych godzinach niektóre z nich jechały na krótki kurs z pasażerami siedzącymi w specjalnie do tego przeznaczonych przyczepach.
Miłośnicy parowych samochodów mogli nasycić wzrok eksponatami osobowymi z początku XX w., stojącymi na wolnym powietrzu oraz w kilku dużych namiotach. Oprócz małych, dwuosobowych i standardowej wielkości czteroosobowych pojazdów, był też jeden znacznie większy – odpowiednik dzisiejszego mikrobusu (Fot. 26-8).
Fot. 26-8. Parowy samochód osobowy – 12-osobowy mikrobus z początku XX w. (fot. M.W. Lorenc)
Ten 12-osobowy Stanley 820 z roku 1915 przyjechał aż z USA, gdzie za czasów swojej świetności woził letnich turystów ze stacji kolejowej Loveland do odległego o 55 km Parku Narodowego Gór Skalistych w Colorado. Osobny, dość rozległy sektor zajmowały parowe ciężarówki. Jakkolwiek były to pojazdy przeznaczone do częstokroć brudnej pracy, to jednak zarówno na ekspozycji (Fot. 26-9) jak i w ruchu prezentowały się bardzo ciekawie, wzbudzając nie mniejsze zainteresowanie niż samochody osobowe.
Fot. 26-9. Parowy samochód ciężarowy do przewozu węgla (fot. M.W. Lorenc)
Wydzielony zakątek zajmowały pojazdy wojskowe z okresu pierwszej wojny światowej. Tutaj, oprócz rowerów i pierwszych motocykli spalinowych, jedną część sektora zajmowały parowe, w pełni sprawne ciężarówki (Fot. 26-10).
Fot. 26-10. Wojskowa wersja parowej ciężarówki (fot. M.W. Lorenc)
W innej części stały, z kolei, pojazdy zniszczone, zaniedbane i zardzewiałe, symbolizując w ten sposób wojenne zniszczenia wojskowego taboru. Całość uzupełniały repliki charakterystycznych czołgów z tamtych czasów i jedna ciążka armata. Personel obsady personalnej tego sektora oraz kierowcy wszelkich pojazdów byli oczywiście ubrani w repliki ówczesnych mundurów.
Warto podkreślić zarówno żywotność tych niezwykłych maszyn, jak też pasję i poświęcenie ich właścicieli. Na takie zjazdy (zloty, ekspozycje, itp.), których w ciągu roku odbywa się w Wielkiej Brytanii kilka, eksponaty niesprawne z przyczyn zrozumiałych przywożone są na specjalnych przyczepach lub w kontenerach. Wiele pojazdów sprawnych też dostarczana jest w ten sam sposób, ale są jednak uczestnicy, którzy z różnych pobudek decydują się na samodzielny przyjazd swoimi maszynami. Nie znam odpowiednich statystyk dotyczących spotkania w Dorset, ale w podobnym, choć znacznie mniejszej skali, święcie miałem okazję uczestniczyć również w Camborne (Kornwalia), gdzie corocznie w ostatnia sobotę kwietnia odbywa się Dzień Trevithick’a – twórcy pierwszej lokomotywy parowej (1804). W tym roku do Camborne „rekordzista” przyjechał swoją drogową lokomotywą aż z okolic Birmingham, pokonując dystans ok. 960 km. Jak długo trwała podróż w obie strony i jak wyglądało zasilanie tej maszyny po drodze w wodę i węgiel – to już wie tylko jej właściciel.
[Dodano 15.11.2019]Redakcja branżowego czasopisma Nowy Kamieniarz zwróciła się do Prof. M. Lorenca z propozycją publikacji skrótów prac magisterskich z zakresu wykorzystania kamienia, realizowanych pod jego opieką. Do takiego cyklu Profesor wybrał osiem prac, wykonanych w latach 2013-2019 i po konsultacjach z ich autorkami (autorem) zaczęła się realizacja zamierzonego planu.
Pierwszy artykuł pt. Kamienne Wieże Bismarcka w krajobrazie Dolnego Śląska został opracowany na podstawie pracy mgr inż. Tamary Watrak z roku 2013 i ukazał się drukiem w lipcu br.
Drugą była praca mgr inż. Marty Banieckiej, również z 2013 r., a powstały na jej bazie artykuł pt. Kamienne epitafia Bazyliki Mniejszej w Strzegomiu został opublikowany w kolejnym numerze NK we wrześniu.
W ubiegłym miesiącu ukazał się trzeci artykuł z tego cyklu pt. Wizerunek i wyobrażenia anioła w sztuce cmentarnej, zrealizowany na podstawie pracy z 2015 r. autorstwa mgr inż. Magdaleny Subocz.
Do redakcji zostały już złożone wszystkie materiały i pięć kolejnych artykułów będzie się ukazywać w kolejnych numerach Nowego Kamieniarza, począwszy od stycznia 2020. Informacje o ich publikacji będą przekazywane się na stronie internetowej Instytutu Architektury Krajobrazu na bieżąco.
[Dodano 15.11.2019]W dniu 4 listopada 2019 r. odbył się wernisaż obrazów olejnych dr hab.arch. Aleksandry Lis, pracownika dydaktyczno-naukowego Instytutu Architektury Krajobrazu UPWr. Obrazy te wchodzą w skład projektu Osiem Błogosławieństw. Wernisaż był częścią wydarzenia związanego z poświęceniem wyremontowanych, w ramach projektu kierowanego przez arch. Krystynę Klamińską, sal i krużganków klasztoru Sióstr Boromeuszek w Trzebnicy. Przepiękny klasztor został po raz pierwszy otwarty dla zwiedzających a wystawa Osiem Błogosławieństw pozostanie w jego murach jeszcze kilka miesięcy. Zapraszamy do obejrzenia – zarówno wyremontowanego obiektu jak i wystawy.
Więcej informacji na temat projektu znaleźć można na stronie artystki: https://olalis.netgallery.eu/
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Prof. Marek Lorenc uczestniczył w programie „OpenYourMine” i w dniu 25 października wygłosił w Beja (Portugalia) wykład pt.: „Mining heritage sites adapted for education and tourism – selected European examples with particular emphasis on Spanish facilities”.
„OpenYourMine” jest trzyletnim programem edukacyjnym, mającym na celu wzmocnienie kreatywności, przedsiębiorczości i umiejętności studentów geologii, nauk o środowisku, gospodarki i socjologii w zakresie efektywnej współpracy na rzecz zrównoważonego rozwoju zasobów mineralnych w Europie. Projekt ma też na celu wypełnienie luki między nauką i przemysłem, wraz z opracowaniem silnej Europejskiej sieci, która pomoże studentom realizować swoje profesjonalne projekty w Europie, ale również przyniesie korzyści przemysłowi, którego potrzeby i oczekiwania będą bezpośrednio uwzględniane w szkoleniu wysoko wykwalifikowanej kadry. W programie „OpenYourMine” uczestniczą trzy europejskie uczelnie: Université Grenoble Alpes (Francja), Universidade Nova de Lisboa (Portugalia) oraz Politechnika Wrocławska (Polska). Partnerem przemysłowym programu jest KGHM Cuprum, który zapewnia dostęp do zbiorów danych geologicznych i środowiskowych oraz do sieci przemysłu górniczego w Europie. Ekspertem zewnętrznym zaproszonym przez tego ostatniego partnera do udziału w programie był Prof. dr hab. Marek Lorenc, któremu organizatorzy zaproponowali wygłoszenie wykładu oraz bieżące konsultacje.
Każdego roku około 40 studentów studiów drugiego stopnia geologii, środowiska, gospodarki i socjologii do zajęć w zakresie: (1) zasobów mineralnych i ich zrównoważonego rozwoju, (2) zasobów naturalnych surowców energetycznych, (4) nowych strategii komunikacyjnych dla górnictwa, (4) zajęć terenowych z poznaniem historii lokalnego górnictwa. Na początku każdego roku akademickiego studenci zbierają się w jednej z tych uczelni na jeden tydzień zajęć terenowych i jeden tydzień warsztatów/wykładów/zajęć praktycznych.
Pierwsze spotkanie odbyło się w okresie od 21 października do 1 listopada 2019 r., a jego gospodarzem był uniwersytet w Lizbonie. Pierwszy tydzień obejmował pobyt w Beja i zajęcia terenowe w obrębie tzw. Iberyjskiego Pasa Pirytowego. W programie były nie tylko odwiedziny historycznych kopalń i dawnych górniczych miejscowości, ale też kursy wyjaśniające budowę geologiczną i historię mineralizacji rudnej tego regionu. Każdy dzień rozpoczynały wykłady wprowadzające w bieżącą tematykę, względnie w problematykę trasy wycieczki. Wycieczki terenowe obejmowały: wizytę w starej kopalni pirytu São Domingos, zakładzie przeróbczym kopalni miedzi i cynku Aljustrel oraz kopalni piasku w Rio Maior, a także objaśnienia lokalnej budowy geologicznej w nadmorskich odsłonięciach Malhão i Almograve oraz w dolinie rzeki Almansor w Montemor-o-Novo.
 |
 |
 |
 |
Gospodarzem następnego spotkania uczestników programu „OpenYourMine” w roku 2020 będzie Politechnika Wrocławska.
[Dodano 6.11.2019]W imieniu Stowarzyszenia Architektury Krajobrazu zapraszamy do udziału w siedemnastej edycji konferencji szkoleniowej z cyklu Współczesna Architektura Krajobrazu – trendy, technologie i praktyka (WAK 2019).
Tegoroczna edycja, pod tytułem ‘Współczesne formy ogrodowe’, odbędzie się 16 października 2019 r. w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie.
Wydarzenie kierowane jest do wykonawców oraz projektantów ogrodów i terenów zieleni. Tematyka konferencji dotyczyć będzie aranżacji przestrzeni ogrodowej – zarówno prywatnych, jak i publicznych ogrodów miejskich.
Prelegentami na WAK 2019 będą znani eksperci z Polski i zagranicy, m.in.:
- Peter Berg (GartenLandschaft Berg & Co. GmbH), który opowie o stosowanych przez siebie o zasadach projektowania ogrodów oraz wykorzystywaniu materiału roślinnego;
- Noel Kingsbury, brytyjski projektant ogrodów, wykładowca, specjalista w zakresie projektowania kompozycji z bylin i traw ozdobnych, który opowie o naturalistycznym nurcie projektowania kompozycji roślinnych, właściwym dobrze roślin oraz zmienności sezonowej aranżacji bylinowych;
- Marc Weißhaar (LUZ Landschaftsarchitekten München), który podczas swojej prelekcji zwróci uwagę na zastosowanie mieszanek bylinowych w nurcie tzw. ‘aspektów wiodących’ w zieleni publicznej oraz przedstawi plusy zastosowania bylin w mieście i ogrodach publicznych;
- Jo Thompson, właścicielka pracowni projektowej w Wielkiej Brytanii, laureatka konkursów RHS Chelsea Flower Show, która przedstawi wybrane realizacje i projekty współczesnych ogrodów;
- Dorota Rudowa (RS Architektura Krajobrazu), która opowie o formach ogrodowych w centrum miasta;
- Studenci z ITIAPE, Green High School of Antibes przedstawią założenia nagrodzonego pokazowego ogrodu tymczasowego z festiwalu Côte d'Azur Garden Festival.
Szczegóły na temat konferencji oraz formularz rejestracji dostępne są na stronie: https://sak.org.pl/wak-2019-wspolczesne-formy-ogrodowe/.
Koszt udziału w konferencji:
profesjonaliści 350 zł (wczesna rejestracja*) / 450 zł
studenci 200 zł (wczesna rejestracja*) / 250 zł
*wczesna rejestracja otwarta do dnia 31.08.2019r.
Zachęcamy również do wzięcia udziału w wydarzeniu na portalu Facebook:
https://www.facebook.com
 |
 |
4 czerwca 2019 r. w Hunan Agricultural University w Changsha obyły się obrony prac magisterskich na kierunku architektura
krajobrazu w specjalność: tradycje chińskie i polskie w kształtowaniu krajobrazu.
Przedstawicielami Wydziału Inżynierii
Kształtowania Środowiska i Geodezji w komisji egzaminacyjnej byli dr hab. inż. arch. Irena Niedźwiecka-Filipiak,
prof. nadzw. UPWr oraz
dr hab. inż. Bartosz Jawecki. Do obron prac magisterskich przystąpiło 8. studentów:
Gan Zijiao, Jiang Yuan, Liu Congzhe, Lu Chu, Pan Zeng, Yan Hongbing, Yan Kexin, Yang Shiyou.
Wszyscy studenci obronili prace dyplomowe.
Następie 27 czerwca 2019 r. odbyła się Graduate Ceremony (Ceremonia Ukończenia Studiów), w której dr hab. inż. Bartosz Jawecki, reprezentujący Dziekana WIKŚiG, wręczył dyplomy ukończenia studiów. W krótkim przemówieniu pogratulował absolwentom wytrwałości i zaangażowania w studiowaniu, którego efektem było uzyskanie dyplomów oraz życzył sukcesów w pracy zawodowej. Absolwenci uzyskali dyplomy ukończenia studiów na kierunku architektura krajobrazu Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu oraz Hunan Agricultural University w Changsha.
Z chińską relacją z ceremonii ukończenia studiów można zapoznać się na m.in. stronie https://mp.weixin.qq.com/s/vGaR-kpQOFym8PVuGKpZ_Q.
 |
 |
 |
 |
 |
Studenci III roku architektury krajobrazu, w ramach zajęć z przedmiotu „Dziedzictwo przyrodnicze”, uczestniczyli w wyjazdach terenowych do cennych przyrodniczo miejsc Dolnego Śląska, objętych m.in. obszarowymi formami ochrony przyrody.
Obserwując i analizując walory przyrody ożywionej i nieożywionej. W rejonie Kotła Małego Stawu studenci zapoznali się z walorami przyrodniczymi Karkonoskiego Parku Narodowego (w szczególności piętrowym układem roślinności Sudetów, endemitami i reliktami polodowcowymi), a w rejonie Szczelińca Wielkiego z walorami przyrodniczymi Parku Narodowego Gór Stołowych (w szczególności geologicznymi i geomorfologicznymi). W rejonie Masywu Ślęzy (park krajobrazowy i rezerwat przyrody) analizowali walory przyrodniczo-kulturowe, m.in. ślady dawnych kultur Dolnego Śląska. Natomiast na zajęciach w Arboretum w Wojsławicach studenci poznawali gatunki chronione i indywidualne formy ochrony przyrody w postaci pomników przyrody oraz skały Dolnego Śląska prezentowane w Georetum.
Wyjazdy terenowe odbyły się pod opieką dr hab. inż. Bartosza Jaweckiego i dr inż. Janusza Gubańskiego.
 |
 |
 |
 |
W dniu 24 kwietnia 2019 r Prezydent Wrocławia Jacek Sutryk powołał członków 5 wrocławskich rad społecznych. Członkiem Rady ds. Ekologii została dr hab. inż. arch. Irena Niedźwiecka-Filipiak.
Więcej informacji na stronie https://www.wroclaw.pl/prezydent-powolal-nowych-czlonkow-wroclawskich-rad-spolecznych
[Dodano 26.04.2019]Serdecznie zapraszamy do wzięcia udziału w ogólnopolskiej konferencji naukowej XXII Forum Architektury Krajobrazu: Trudne krajobrazy, która odbędzie się w terminie 10-12 października 2019 r. na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu w Centrum Dydaktyczno-Naukowym przy placu Grunwaldzkim 24a.
Honorowym patronatem konferencję objęli:
- JM Rektor Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu – Prof. dr hab. inż. Tadeusz Trziszka
- Dziekan Wydziału Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu – Prof. dr hab. inż. Bernard Kontny
- Wojewoda Dolnośląski – Paweł Hreniak
- Prezydent Wrocławia – Jacek Sutryk
[Dodano 24.04.2019]
W dniu 1 kwietnia 2019 roku grupa studentów architektury krajobrazu z 1 roku mgr studiów polsko-chińskich wyjechała pod opieką dr hab. inż. arch. Ireny Niedźwieckiej-Filipiak, prof. UPWr na całodniowe zajęcia terenowe do wsi Ostroszowice w gminie Dzierżoniów. Zajęcia z przedmiotu Shaping of landscape of the rural areas in Europe odbywają się już po raz czwarty w ramach umowy o współpracy z gminą Dzierżoniów.
Jak co roku gmina zapewnia studentom dojazd do wsi i materiały, a na koniec semestru wydruk posterów z projektami wykonanymi przez studentów. Mieszkańcy wsi dostarczają wszelkich informacji, a także zapewniają posiłki podczas pobytu i prac inwentaryzacyjnych. We wsi przywitała przyjezdnych Pani wice wójt gminy Dzierżoniów Jolanta Zarzeka, sołtys wsi Ostroszowice Krzysztof Krupiarz, pracownicy UG, i mieszkańcy. Wyjazd zakończony był zwiedzaniem Dzierżoniowa.
Więcej informacji także: https://www.ug.dzierzoniow.pl/wydarzenia/studenci-z-chin-tym-razem-w-ostroszowicach
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Dnia 11 marca 2019 roku, studenci 1 roku studiów II stopnia architektury krajobrazu, na specjalności: kształtowanie i ochrona krajobrazu, w ramach zajęć ćwiczeniowych „Krajobraz forteczny- ochrona dziedzictwa kulturowego w architekturze” prowadzonych przez dr inż. arch. Jerzego Potyrałę oraz mgr inż. arch. kraj. Izabelę Iwancewicz odbył się wyjazd terenowy do Reduty Kardynalskiej w Nysie.
Na badaniach terenowych towarzyszył nam dr inż. arch. Janusz Gubański oraz przewodnik, który nas oprowadził i przedstawił nam pokrótce historię Reduty Kardynalskiej oraz Fortu II – Pan Krzysztof Herman. Zadaniem stojącym przed studentami jest wykonanie koncepcji projektowej rewaloryzacji terenu Reduty Kardynalskiej. Studenci wykonali inwentaryzację terenu, inwentaryzację dendrologiczną, dokumentację fotograficzną oraz rozpoznanie ubytków budowli w postaci grzybów, pleśni, glonów i różnych roślin niszczących mury reduty. Na miejscu uczestnicy wyjazdu zastali obiekt całkowicie zarośnięty samosiewami, obficie pokryty różnego rodzaju odpadami i śmieciami. Widok był zasmucający w porównaniu do tego co widzieliśmy na zdjęciach historycznych.
Dodatkową atrakcją pobytu w Nysie, była wizyta na Forcie II, który od kilkunastu lat jest restaurowany i pielęgnowany, a służy jako muzeum i miejsce spotkań członków stowarzyszenia przyjaciół nyskich fortyfikacji.. Tak oto studenci mogli poznać jeden ze sposobów zagospodarowania takiego obiektu.
 |
 |
 |
 |
Szanowni Państwo,
Zapraszamy serdecznie na dwudniowe Szkolenie SAK z cyklu „Nowoczesne metody uprawy zieleni miejskiej”:
- Profilaktyka ochrony zieleni w miastach – dr inż. Janusz Mazurek (24.04.2019 r.),
- Gleba w mieście – wyzwanie dla projektantów, wykonawców i zarządców – dr inż. Piotr Chohura (25.04.2019 r.),
które odbędzie się we Wrocławiu.
Informacje i program szkolenia można znaleźć na: https://sak.org.pl/szkolenie-sak-nowoczesne-metody-uprawy-zieleni-miejskiej/.
Dla członków organizacji partnerskich: FAP, FER, OSTO, PSDZ, PSNWK, SITO, SPAK, ZSP, przewidziane są rabaty jak dla członków SAK.
[Dodano 28.03.2019]
W dniu 20 lutego 2019 rozpoczął się letni semestr i kolejny już rocznik Architektury Krajobrazu specjalności polsko-chińskiej został powitany na Wydziale Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji.
W spotkaniu wzięło udział jedenastu studentów oraz Pan Dziekan prof. dr hab.inż. Bernard Kontny, Pani prodziekan prof. dr hab. Beata Raszka, Pan prof. dr hab. inż. Jerzy Sobota pełnomocnik Rektora ds. współpracy z Uniwersytetem w Changshy, Pani prof. dr hab. inż. arch. Irena Niedzwiecka-Filipiak opiekun specjalności i dyrektor Instytutu Architektury Krajobrazu oraz dr Marta Weber-Siwirska i dr inż. Kamila Adamczyk-Mucha, osoby związane ze specjalnością.
 |
 |
[Dodano 24.02.2019]
Serdecznie zapraszamy do lektury wywiadu, którego udzieliła dr inż. Marta Weber-Siwirska. Wywiad jest opublikowany na stronie http://www.chronmyklimat.pl.
[Dodano 12.02.2019]Serdecznie zapraszamy na wystawę obrazów w holu budynku Centrum Dydaktyczno-Naukowego przy pl. Grunwaldzkim 24A.
Prace wykonane są przez studentów 1. roku architektury krajobrazu. Wystawa trwa do końca stycznia.
 |
 |
 |
 |
Stowarzyszenie Polskich Architektów Krajobrazu zaprasza do udziału w Konkursie na najlepszą dyplomową pracę inżynierską i magisterską obronioną w roku akademickim 2017/2018. Do konkursu mogą być zgłaszane prace obronione w okresie od 1 października 2017 roku do 30 września 2018 roku.
Tematyka prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich powinna mieścić się w obszarze badawczym obejmującym problematykę krajobrazową w rozumieniu Europejskiej Konwencji Krajobrazowej. Prace inżynierskie powinny mieć charakter prac projektowych, prace magisterskie mogą mieć charakter opracowań projektowych lub studialnych.
Prace należy przesłać lub dostarczyć osobiście w terminie do 22 lutego 2019 r. do właściwego terenowo oddziału SPAK.
W konkursie, zarówno na prace inżynierskie jak i magisterskie, przyznaje się nagrody: I, II i III oraz dwa wyróżnienia:
- I nagroda – nagroda pieniężna w wysokości 600 zł oraz możliwość publikacji artykułu z zakresu pracy dyplomowej inżynierskiej/magisterskiej w kwartalniku Architektura Krajobrazu;
- II nagroda – nagroda pieniężna w wysokości 250 zł oraz możliwość publikacji artykułu z zakresu pracy inżynierskiej/magisterskiej na stronie internetowej SPAK;
- III nagroda – nagroda pieniężna w wysokości 150 zł oraz możliwość publikacji streszczenia pracy inżynierskiej/magisterskiej na stronie internetowej SPAK;
- dwa równorzędne wyróżnienia (dyplomy).
Regulamin i formularz zgłoszeniowy dostępne na stronie Stowarzyszenia Polskich Aarchitektów Krajobrazu.
[Dodano 20.01.2019]W ramach 100. Rocznicy Odzyskania przez Polskę Niepodległości dr Anna Borcz oraz dr inż. Marta Weber-Siwirska z Instytutu Architektury Krajobrazu zorganizowały trzy wystawy plastyczne, które cieszyły się dużym zainteresowaniem widzów:
• Miasto Samarkanda – Samarkand Institute of Veterynary Medicine;
• Miasto Samarkanda – Institute of Architectural and Civil Engineering;
• W stolicy Uzbekistanu w Taszkiencie – Gallery Restaurant „Sarbon”.
Wystawa „ Warkocz kultury” obrazów dr Anny Borcz oraz najzdolniejszych studentów AK miała na celu unaocznienie wątków orientalnych w kulturze polskiej, wplecione w bogaty warkocz „wstążki” polskie i orientalne. Artystkę zainspirował fakt, iż dawne państwo polsko-litewskie, (które graniczyło z terenami podbitymi przez wyznawców islamu) było wielonarodowe, różnorodne obyczajowo i religijnie. Znajduje to swoje odzwierciedlenie np.: w malarstwie, architekturze, militariach oraz w kształcie i kolorystyce polskich strojów ludowych.
Ponadto przeprowadzono kilka wykładów na obu Uniwersytetach w Samarkandzie, którymi była zainteresowana kadra naukowa i studenci zadający wiele pytań. Dr inż. M. Weber-Siwirska w bogato ilustrowanej prezentacji przedstawiła różne sposoby budowy i korzyści płynące z instalowania żyjących ścian i zielonych dachów w przestrzeni miast na rożnych kontynentach.
Na zakończenie autorka A. Borcz ofiarowała w Samarkandzie jeden duży obraz z wystawy pt.” Kopuły Wschodu” z wkomponowanym motywem zabytkowego Tadż Mahalu. Okazało się , iż właśnie potomek władcy Uzbekistanu tj. wielkiego Timura zawojował w XVII wieku część Indii i kazał po śmierci żony zbudować tę zachwycającą architekturę.
Możliwości współpracy z Uniwersytetem Przyrodniczym we Wrocławiu przedstawiła dr inż. M. Weber-Siwirska, a ze strony Uzbeckiej prof. F. Ahrorov. Rezultatem naszych działań jest przygotowanie przez Rektorów: Samarkand Institute of Veterynary Medicine oraz Institute of Architectural and Civil Engineering propozycji umów dotyczących współpracy naukowej i dydaktycznej z Uniwersytetem Przyrodniczym we Wrocławiu, które przywieziono do Polski.
Bezpośredni link do relacji z wizyty http://www.samvmi.uz/news/68.
Na uczelni w Samarkandzie, przy fladze Uzbekistanu
Autorka wystawy ze studentami, Samarkanda
Oczy Samarkandy,olej na płótnie A. Borcz, Galeria Taszkient
Przekazanie obrazu A. Borcz panu H. Pardaev (d.s. współpracy)
Samarkanda, ze studentką w stroju regionalnym
Strój żenski z pustyni
Warsztat tkacki dywany
Wykład dr M. Weber-Siwirskiej, Samarkanda
Wykład dr M. Weber-Siwirskiej, Samarkanda
Wyrób ceramiki
Wystawa AK w Galerii. Taszkient
Wystawa st. AK w Galerii w Taszkiencie
Zabytkowe turkusowe kopuły w pałacu w Samarkandzie
[Dodano 18.01.2019]
Zarząd Zieleni Miejskiej we Wrocławiu ogłosił nabór na dwa wolne stanowiska w Dziale Zarządzania Zielenią. Oferta skierowana jest do osób wykształconych na kierunku architektura krajobrazu, ogrodnictwo, kształtowanie terenów zieleni lub pokrewnym.
Do obowiązków przyszłych pracowników będzie należeć m.in.:
- przygotowywanie strategicznych analiz i planów rozwoju zieleni,
- przygotowywanie planu nasadzeń na terenach zieleni miejskiej,
- przygotowywanie raportów i zestawień dotyczących drzew usuwanych i nasadzanych w ramach zadań własnych tut. Zarządu,
- koordynacja nasadzeń na etapie wykonawczym,
- zlecanie, nadzorowanie i rozliczanie prac związanych z bieżącą konserwacją, remontami i nowymi inwestycjami prowadzonymi na terenach zieleni,
- przygotowywanie analiz i prezentacji w zakresie zieleni.
Więcej informacji: http://www.zzm.wroc.pl/pl/praca/wolne_stanowiska_w_dziale_zarzadzania_zielenia,376.html.
[Dodano 8.01.2019]