Aktualności 2020 rok

dodano 22-12-2020

W ramach rozpowszechniania i popularyzacji prac magisterskich, w numerze listopadowym Nowego Kamieniarza ukazał się kolejny artykuł z cyklu skrótów prac realizowanych pod opieką prof. M. Lorenca. Powstał on na podstawie pracy mgr inż. Urszuli Markowskiej (obecnie Michalskiej) obronionej w 2013 r., a jego tytuł to Kamienna rzeźba cmentarna nekropolii wybranych kultur.

dodano 27-11-2020

Dr hab. inż. Zenobiusz Dmowski urodził się 29 lipca 1942 roku w Suchożebrach. Szkołę średnią ukończył w Siedlcach w 1963 roku. Studia na Wydziale Rolniczym Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu odbył w latach 1963-1968 uzyskując dyplom mgr inż. rolnictwa, po wykonaniu pracy magisterskiej w Katedrze Gleboznawstwa. Bezpośrednio po studiach odbył roczny staż w Katedrze Szczegółowej Uprawy Roślin w charakterze asystenta-stażysty. Następnie w latach 1969-1973 ukończył stacjonarne studia doktoranckie w macierzystej uczelni. Pracę doktorską pt. „Wpływ nawożenia mineralnego i ilości wysiewu na plony soi w uprawie na nasiona i zieloną masę w siewie współrzędnym z kukurydzą” zrealizował w Katedrze Szczegółowej Uprawy Roślin AR we Wrocławiu, pod kierunkiem prof. dr hab. Zofii Jasińskiej. Stopień naukowy doktora nauk rolniczych nadała mu Rada Wydziału Rolniczego tutejszej uczelni dnia 6 stycznia 1976 r. W 1993 r. na podstawie oceny ogólnego dorobku naukowego i przedłożonej rozprawy habilitacyjnej pt. "Wpływ rejonu uprawy, gleby i agrotechniki na plonowanie żyta i pszenicy" uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk rolniczych w dyscyplinie agronomia, specjalność uprawa roślin i nawadnianie, nadany uchwałą Rady Wydziału Rolniczego AR we Wrocławiu.

Po ukończeniu studiów doktoranckich został zatrudniony w Instytucie Rolniczych Podstaw Melioracji AR Wrocław (Katedrze Rolniczych Podstaw Kształtowania Środowiska, po zmianie nazwy), zajmując kolejne stanowiska: specjalisty, adiunkta, adiunkta ze stopniem doktora habilitowanego. Tytuł profesora otrzymał w 2003 r. W roku 2000 powołany został na kierownika Zakładu Nawadniania Roślin w Katedrze Rolniczych Podstaw Kształtowania Środowiska AR Wrocław. Następnie kierował Zakładem Ekologii i Ochrony Środowiska (2003-2006) i Zakładem Ekologii, Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej Gleb i Roślin (2006-2009).

W Katedrze Rolniczych Podstaw Kształtowania Środowiska zdobył duże doświadczenie w realilzowaniu tematów badawczych i organizowania badań zespołowych. W ramach działalności naukowo-badawczej, początkowo jako stażysta i doktorant, zajmował się cechami jakościowymi i morfologicznymi roślin pastewnych mających znaczenie dla procesów suszenia. Jego zainteresowania naukowe dotyczyły następujących zagadnień: przyswajalność poszczególnych składników pokarmowych z różnych form nawozów przez rośliny w warunkach zróżnicowanego uwilgotnienia; wpływ deszczowania i zróżnicowanego nawożenia mineralnego na wysokość jakość plonu roślin uprawnych; modele zysków i strat związanych z dostarczeniem lub deficytem wody w produkcji roślinnej; wpływ gleby, rejonu i agrotechniki na plonowanie roślin uprawnych; wpływ zmniejszonych nakładów w produkcji roślinnej (rolnictwo integrowane).

Z dużym zaangażowaniem uczestniczył w rozwiązywaniu problemów rządowych, węzłowych i resortowych, których Katedra była koordynatorem. Na podstawie tych badań opracował wskaźniki spadku plonów spowodowane niedoborem i nadmiarem opadów, wzrostu plonów pod wpływem różnej ilości opadów i nawadniania oraz efektywności wody i nawozów w uprawie roślin pastewnych. Podjął się również syntezy dotychczasowych badań agrotechnicznych w kraju. We współpracy z akademiami rolniczymi i instytutami resortowymi zorganizował krajowy bank danych doświadczeń agrotechnicznych i opracował wskaźniki plonowania podstawowych roślin uprawnych w zależności od rejonu, gleby i agrotechniki.

Jego dorobek obejmuje blisko 150 publikacji, z czego 75 to oryginalne prace twórcze. Wyniki swoich badań prezentował na wielu sympozjach i konferencjach naukowych w kraju a także za granicą (Austria, Izrael, Słowacja).

Jako dydaktyk prowadził zajęcia ze studentami na Wydziale Melioracji Inżynierii Środowiska: wykłady i ćwiczenia z przedmiotu Rolnicze użytkowanie terenów zmeliorowanych; wykłady i ćwiczenia z przedmiotu Strefy ochronne; wykłady i ćwiczenia z przedmiotu Podstawy rolnictwa na kierunku Geodezji i Kartografii. Wielokrotnie był członkiem komisji egzaminacyjnych magisterskich i inżynierskich, komisji rekrutacyjnych, a także opiekunem prac magisterskich.

Za działalność naukowo-badawczą był wyróżniony jedną nagrodą zespołową Ministra oraz 14 zespołowymi i indywidualnymi Rektora.

Należał do Polskiego Towarzystwa Nauk Agrotechnicznych od początku jego powstania w 1983 roku. Był także członkiem Komisji Nauk Rolniczych PAN Oddziału Wrocławskiego.

Po przejściu na emeryturę bez reszty poświęcił się swoim wnuczętom i pasji do ogrodnictwa i historii.

Zawsze był ogromnie życzliwym i dobrodusznym człowiekiem. Chętnie dzielił się swoją wiedzą i doświadczeniem nie tylko z zakresu zagadnień, którymi się zajmował zawodowo. W kontaktach z innymi pracownikami był osobą obdarzoną nietuzinkowym poczuciem humoru. Zawsze uśmiechnięty i serdeczny dla bliźniego.

Wiadomość o Jego śmierci 19 listopada 2020 roku, pogrążyła Nas w smutku. Spoczął na Cmentarzu Komunalnym Osobowice we Wrocławiu.

dodano 25-11-2020

Do Kostrzyna nad Odrą warto pojechać bez teoretycznego przygotowania o historii tego miasta i bez wcześniejszego oglądania jakichkolwiek fotografii. Dopiero wtedy jego stare centrum sprawi na przybyszu takie wrażenie, jakie sprawić powinno. Zapewne nikt tego nie zrobi, bo obecnie podróżuje się inaczej, a szkoda...

Gdy pojechałem tam po raz pierwszy, nie miałem dostępu do map internetowych, nie miałem nawigacji i do pociągu wsiadłem z planem miasta wydanym w klasycznej, papierowej wersji. Nie czytałem tekstu na odwrocie mapy, a pobieżny rzut oka na plastyczny widok Starego Miasta, który stanowił jedyną, rzucającą się w oczy dużą ilustrację, zapowiadał wiele atrakcji podczas zwiedzenia. Domy wzdłuż ortogonalnego system ulic, duży rynek, a przy nim ratusz, w pobliżu okazały zamek, kościół i dwa duże place. W związku z tym, że miasto miało charakter twierdzy, bardzo interesująco wyglądały też trzy bastiony, jeden rawelin i trzy prowadzące do miasta okazałe bramy. Spodziewając się niezapomnianej wycieczki, zaopatrzony w nierozłączny aparat fotograficzny, ruszyłem na spacer po Starym Mieście. Jak się prędko okazało, była to „niezapomniana wycieczka”, ale w zupełnie innym sensie.

Wchodząc zgodnie z kierunkowskaze, odniosłem wrażenie, że przeniosłem się w jakiś koszmarny, nierealny świat. Równocześnie, moje plany odwiedzenia tego wszystkiego, co obiecywał plastyczny plan Starego Miasta, rozwiały się bezpowrotnie, bo …. tam nie było nic – ani jednego budynku, tylko porośnięte bujną roślinnością ruiny domów zburzonych do wysokości parteru. Tu i ówdzie pozostały „oczodoły” piwnicznych okienek, a gdzieniegdzie też prowadzące donikąd schody… (Fot. 27-1)

Mieszkańcy Kostrzyna n/O nadali temu miejscu bardzo trafną i ogólnie już przyjętą nazwę „Kostrzyńskie Pompeje”. Te dwa tak bardzo odległe, a swoją tragedią bardzo podobne miasta, dzieliła jedna istotna różnica. We Włoszech totalnego zniszczenia dokonał przed prawie 2000 laty wulkan, zaś tutaj zrobili to ludzie w pierwszej połowie XX wieku. Zmasowane bombardowanie przez nacierającą w 1945 r. armię radziecką, doprowadziło do całkowitego zburzenia tego pięknego i od siedmiu wieków tętniącego życiem miasta.

Kostrzyn nad Odrą (ówczesny Cüstrin) prawa miejskie uzyskał w 1300 r. i od tego czasu był ważnym ośrodkiem administracyjno-politycznym, z czasem stając się stolicą Nowej Marchii. W połowie XIV w. rządził tu margrabia Jan (zwany później Janem z Kostrzyna), który rozbudował wzniesiony wcześniej zamek, całe miasto przekształcając w warowną twierdzę. Decyzja ta ograniczyła jednak możliwości dalszego przestrzennego rozwoju miasta, w związku z czym jego dzielnice położone poza twierdzą, po obu stronach Warty i Odry, zaczęły powstawać dopiero w XVIII w.

Miasto ulokowane jest na bagnach otaczających ujście Warty do Odry, w związku z czym liczne zarazy, doskonale rozwijające się w tym malarycznym klimacie, nękały i dziesiątkowały jego mieszkańców. W latach 1618-1648 miasto zniszczyły działania wojny trzydziestoletniej, a dokładnie sto lat po jej zakończeniu, podczas wojny siedmioletniej –katastrofalny pożar, wzniecony przez oblegających miasto Rosjan. Od początku XIX w. zaczął rozwijać się tu przemysł. Otwarto sieć kolejową i wzniesiono niezwykły pod względem konstrukcji dwupoziomowy dworzec kolejowy, a po zniszczeniach powstałych podczas pierwszej wojny światowej w mieście ruszyła pierwsza sieć tramwajów elektrycznych, które zastąpiły funkcjonujące do tej pory tramwaje konne.

Realizując plan swojej wycieczki, dwoma ulicami doszedłem do rynku. Na wielu archiwalnych fotografiach widać jego stylową, trzykondygnacyjną zabudowę, w tym okazały budynkiem miejskiego ratusza. Dziś jest to trawiasty prostokąt z resztkami bruku, otoczony fundamentami nieistniejących budynków, a po ratuszu pozostała tylko kępa drzew.

Nieopodal znajdowała się największa budowla w mieście – wspomniany już zamek, którego czworokątna bryła sięgała nadodrzańskiej promenady. Mury zabudowań zamkowych przetrwały wojenne piekło i istniały jeszcze do końca lat 60. XX wieku, kiedy to istniały nawet plany jego odbudowy. Ówczesne władze centralne podęły jednak decyzję o ich likwidacji i w 1968 r. całość wysadzono w powietrze. Do dziś z dawnej świetności pozostały tylko pozostałości posadzek pomieszczeń położonych na parterze, a na nich resztki ceramicznych płytek i dębowych klepek parkietowych, mocowanych na smole; gdzieniegdzie wznosi się kilka stopni schodów prowadzących w górę donikąd (Fot. 27-2).

Na dziedzińcu zamkowym, gdzie niegdyś stał okazały pomnik Fryderyka Wilhelma, teraz jest tylko jego granitowa podstawa (Fot. 27-3). Przed północno-wschodnim skrzydłem zamku rozciągał się rozległy Plac Zamkowy, a na nim, naprzeciwko wejścia stał pomnik margrabiego Jana. Obecnie w tym miejscu zrekonstruowano odnaleziony w gruzach miasta również tylko jego cokół (Fot. 27-3).

Na wschodnim narożu tego placu stał okazały kościół Mariacki, zbudowany w 1396 r. i później, w wiekach XVI i XVIII, dwukrotnie przebudowany. Dziś z tej budowli pozostał tylko zarys fundamentów ograniczający zachowane jeszcze resztki posadzki oraz szczątki podstawy wieży, przez którą prowadziło wejście. Ocalałe po wojnie resztki murów kościoła zlikwidowano podobnie jak zamek, wysadzając je w powietrze. Przed dawnym wejściem do kościoła mieszkańcy Kostrzyna n/O. wznieśli surowy, drewniany krzyż (Fot. 27-4).

W części, w której niegdyś znajdowało się prezbiterium, wśród rosnących tam obecnie krzewów widnieje otwór w ziemi z łukowym, ceglanym sklepieniem podziemnej konstrukcji. To tutaj wybito wejście do krypty, którą następnie splądrowano. Na czterech piaskowcowych podstawach stały tam trumny margrabiego Jana i jego małżonki. Do dziś są tam jeszcze tylko dwie podstawy (Fot. 27-5); trzecia jest zabezpieczona w Muzeum Twierdzy, a czwarta… gdzieś „znikła”.

Do warownego miasta prowadziły trzy, z czasem przebudowywane, pilnie strzeżone bramy. W północnych murach w obrębie Bastionu Książę była Brama Sarbinowska. Ta część twierdzy po pierwszej wojnie światowej została całkowicie rozebrana. Po stronie wschodniej wznosiła się Brama Chyżańska, która podczas drugiej wojenny światowej została w znacznym stopniu zniszczona, a po zachodniej – największa z wszystkich trzech Brama Berlińska. Po długotrwałych i bardzo żmudnych pracach dziś obie bramy wyglądają okazale, reprezentując kunszt dawnej architektury obronnej.

Prace porządkowe na terenie Starego Miasta rozpoczęto w 1994 r. Następnie, w ramach projektu „Twierdza Kostrzyn 2015” zakładano rekonstrukcję budynków twierdzy, całego kompleksu zamkowego, kościoła Mariackiego oraz ratusza. Planowano też rekonstrukcję dawnego układu urbanistycznego i całej staromiejskiej zabudowy. Prace porządkowe, archeologiczne i budowlane na tak dużym i trudnym obszarze trwały długo, i jakkolwiek zrealizowano je tylko częściowo, to jednak ich efekty są dobrze widoczne.

Jednym z odbudowanych obiektów pozostającym w użytkowaniu jest Bastion Filip, wznoszący się nad brzegiem Odry tuż za Bramą Chyżańską we wschodniej części miasta. W podziemiach tego bastionu, znajduje się obecnie Muzeum Twierdzy, w którym zebrano i wyeksponowano bezcenne eksponaty pochodzące z prac wykopaliskowych na terenie Starego Miasta. Poza tym, ekspozycje stałe ukazują skomplikowaną historię Kostrzyna n/O. Do Bramy Chyżańskiej prowadzi ulica o tej samej nazwie, której widok sprawia ponure wrażenie. Oprócz resztek zburzonych domów, jedna z zachowanych granitowych płyt chodnikowych nosi ślady eksplozji artyleryjskiego pocisku odłamkowego (Fot. 27-6).

Drugim odbudowanym i funkcjonującym obiektem jest Brama Berlińska. Przed wojną wiodły tędy tory tramwajowe wychodzące poza teren twierdzy. Prowadząca do niej ul. Berlińska obecnie sprawia równie smutne wrażenie jak ul. Chyżańska (Fot. 27-7). Aż trudno wyobrazić sobie, że wzdłuż niej po obu stronach wznosiły się trzypiętrowe kamienice. Wśród nich była też kamienica admirała Alfreda von Tirpitz – twórcy Cesarskiej Marynarki Wojennej. Do dziś pozostały po niej tylko resztki podstaw dwu kolumn stojących się przy dawnych schodach do drzwi wejściowych (Fot. 27-8). Od 1945 r. zachodni wylot z Bramy Berlińskiej zamykała stalowa siatka, przez którą widać było szosę prowadzącą od granicy do Niemiec. Dziś w bramie tej mieści się informacja turystyczna oraz niewielka część ekspozycji muzealnej. Teraz swobodnie przechodzi się tędy w obie strony, z czego codziennie korzystają zarówno Niemcy jak i Polacy spacerujący między obiema częściami, niegdyś jednego miasta.

Warto przypomnieć, że po zakończeniu drugiej wojny światowej, zgodnie z postanowieniami Konferencji Poczdamskiej, nowo ustalona granica państwowa na Odrze podzieliła ówczesny Küstrin na dwie części. Część wschodnia miasta, obejmująca Stare i Nowe Miasto znalazły się po stronie polskiej i dziś stanowią Kostrzyn nad Odrą. Dzielnice położone na zachód od rzeki pozostały na terenie Niemiec i stanowią obecnie Küstrin-Kietz. Szczególnym miejscem jest bezpośrednio przylegająca do granicy od strony niemieckiej Wyspa Odrzańska. Po wojnie została przekształcona w radziecką strefę okupacyjną, a po jej likwidacji i opuszczeniu przez czerwonoarmistów sukcesywnie popada w ruinę, ponieważ opuszczone budynki, w tym niektóre zabytkowe, nigdy nie zostały ponownie zagospodarowane (Fot. 27-9).

Prace porządkowe i rekonstrukcyjne wiąż prowadzone są na terenie Starego Miasta. Turyści znajdą tam dwujęzyczne oznakowanie dawnych ulic, przy czym te w języku niemieckim pisane są czcionką gotycką w wersji przedwojennej,. W najważniejszych pod względem historycznym częściach miasta ustawione są panele informacyjne z oryginalnymi fotografiami tych miejsc; ich porównanie z widokiem aktualnym jest szokujące.

Od czasu swojej pierwszej wizyty, do Starego Miasta wracałem wielokrotnie. Po wielu godzinach dziennych i nocnych spacerów dawnymi ulicami, zaułkami i podziemiami tego „zabitego miasta” przywykłem już do jego obecnego wyglądu. Nigdy jednak nie opuszcza mnie wrażenie, że spaceruję po swoistym cmentarzu, choć nie panuje tam ani posępna atmosfera smutku typowa dla cmentarzy, ani też atmosfera grozy i niepokoju – typowa dla ruin. Dziwnie kojący spokój tego miejsca sprawia, że spacer tam, zarówno za dnia jak też późną nocą, jest powszechnym zajęciem nie tylko osób przyjezdnych, ale też wielu mieszkańców Nowego Miasta. Co nie mniej dziwne – nie ma tam śladów jakiegokolwiek wandalizmu ani śmiecenia; puszek i butelek po napojach wysokoprocentowych też tam nie ma...

dodano 20-11-2020

We are pleased to announce the call for abstracts for the IALE 2021 European Landscape Ecology Congress. More than 30 symposia will be organised, structured in ten thematic groups. We are very excited about the wide variety of interesting, engaging and challenging topics.
More information can be found in the attached document and at www.iale2021.eu
The submission deadline is 25 January 2021, notification about acceptance will be sent at the end of February 2021. We are looking forward to your participation in the congress and hope to welcome you all in Warsaw. We have the intention to organise the congress in the physical format that is safe for the participants. However, we will follow up with the situation in spring 2021 to decide about the organisation.

Contact: congress@iale2021.eu
On behalf of the Organising Committee,
Andrzej Affek - Chair
Edyta Regulska - Secretary

dodano 7-11-2020

Szanowni Państwo,

W imieniu organizatorów serdecznie zapraszamy do udziału w XXIII Forum Architektury Krajobrazu, które tym razem ze względu na sytuację epidemiczną odbędzie się w formie on-line 8-9 grudnia 2020 r.
Szczegółowe informacje znajdują się na stronie: https://23forum.up.lublin.pl.

dodano 7-11-2020

„Północna Argentyna w zapiskach geologa” jest kompilacją wspomnień autora, który jako młody naukowiec przybył do Tucuman na zaproszenie tamtejszego Uniwersytetu i Fundacji Miguel Lillo. Długotrwały pobyt oraz możliwość korzystania z bibliotek i muzeów, umożliwiły powstanie dość szczególnych zapisków. Powtórny przyjazd do Argentyny po wielu latach, między innymi w rejony dawnych prac terenowych, nie tylko ożywił dawne wspomnienia, ale też umożliwił ich aktualizację i konfrontację z nową rzeczywistością. W ten sposób powstały nowe zapiski, które w połączeniu z poprzednimi zaowocowały materiałem na tyle wyjątkowym, że decyzja o jego publikacji zapadła bez wahania.

Jest to swoista relacja z długiej podróży, począwszy od prowincji Mendoza na południu, wzdłuż Andów, aż do prowincji Jujuy graniczącej z Boliwią oraz na wschód do prowincji Misiones graniczącej z Paragwajem i Brazylią. Ma ona charakter osobistych wspomnień z wędrówki po bezdrożach i terenach zupełnie bezludnych, z dala od utartych szlaków i jakichkolwiek turystów. W opracowaniu tym, autor skoncentrował się na szczegółach, których nie pozna zwykły podróżnik jadący do Argentyny. Turysta zapewne nie pojedzie na pustynię, nie zobaczy na wolności zwierząt, które zna tylko z klatek w ogrodach zoologicznych, ani nie znajdzie artefaktów archeologicznych leżących tam, gdzie pozostawili je ich użytkownicy setki a nawet tysiące lat temu. Nic nie zastąpi bezpośredniego kontaktu z przyrodą ani wrażeń z osobistych odwiedzin u ludzi żyjących na zupełnym pustkowiu, których samotne, bardzo skromne domostwa oddalone są dziesiątki kilometrów od najbliższego sąsiada.

Takie właśnie relacje i refleksje są m.in. treścią prezentowanych zapisków, nie mających nic wspólnego z jakimkolwiek przewodnikiem turystycznym, a które nie powstałyby, gdyby nie długotrwała praca autora w bardzo niegościnnym i mało bezpiecznym terenie, a także jego chęć dogłębnego poznania miejsc, w których było dane mu przebywać.

dodano 3-11-2020

W numerze październikowym Nowego Kamieniarza został opublikowany kolejny artykuł z cyklu skrótów prac magisterskich realizowanych pod opieką prof. M. Lorenca. Jego tytuł to Kamień w małej architekturze Dolnego Śląska, a został opracowany na podstawie pracy mgr. inż. Mateusza Kulona z 2018 r.

dodano 3-11-2020

Konkurs na Park Henrykowski we Wrocławiu rozstrzygnięty. Sąd Konkursowy zdecydował o nagrodzeniu trzecią równorzędną nagrodą dwóch ze zgłoszonych projektów, miejsca pierwsze i drugie nie zostały przyznane. Prace zgłoszone na konkurs można już oglądać w Muzeum Architektury we Wrocławiu. Z uwagi na COVID wystawa jest dostępna również na stronie internetowej: https://www.wroclaw.pl/portal/wyniki-konkursu-na-projekt-parku-henrykowskiego

Ogłoszenie wyników konkursu dostępne jest na stronie Zarządu Zieleni Miejskiej we Wrocławiu:
Zarządu Zieleni Miejskiej we Wrocławiu.

dodano 23-10-2020

W kolejnym numerze Nowego Kamieniarza (wrzesień) ukazał się artykuł pt. Kamienne aranżacje uzdrowisk Dolnego Śląska, zrealizowany na podstawie pracy magisterskiej z 2019 r. autorstwa mgr inż. Pauliny Rogozińskiej.

dodano 23-10-2020

Serdecznie zapraszamy do wzięcia udziału w konkursie organizowanym przez Zarząd Zieleni Miejskiej we Wrocławiu. Konkurs dotyczy opracowania projektów koncepcyjnych „Zagospodarowania terenu kolejowego w rejonie ulic Henrykowskiej i Paczkowskiej”.

Termin składania prac konkursowych upływa 28.09.2020 o godzinie 15:00 (tj. poniedziałek).

Więcej informacji na stronie Zarządu Zieleni Miejskiej we Wrocławiu.

dodano 9-09-2020

Szanowni Państwo,

informujemy, że Komitet Organizacyjny IALE 2021 podjął decyzję o przedłużeniu naboru na sympozja Europejskiego Kongresu Ekologii Krajobrazu (https://www.iale2021.eu), organizowanego przez Instytut Geografii PAN i Uniwersytet Warszawski we współpracy z Polską i Europejską Asocjacją Ekologii Krajobrazu (PAEK i IALE-Europe) do 15 września 2020 r. Jednocześnie Komitet dziękuje tym z Państwa, którzy nadesłali już swoje propozycje i zachęca pozostałych do nadsyłania kolejnych.

Równocześnie Komitet Organizacyjny IALE 2021 informuje, że ze względu na wciąż niepewną sytuację związaną z pandemią COVID-19 rozpatruje różne scenariusze organizacji przyszłorocznego kongresu (od wersji tradycyjnej - stacjonarnej, przez opcją mieszaną po całkowicie wirtualną), tak aby umożliwić jak największej liczbie zainteresowanych osób bezpieczne i satysfakcjonujące uczestnictwo.

dodano 6-07-2020

W kolejnym numerze Nowego Kamieniarza (maj/czerwiec) ukazał się artykuł pt. Dolnośląskie, kamienne świadectwa dawnego prawa, zrealizowany na podstawie pracy z 2015 r. autorstwa mgr inż. Anny Ruczkowskiej.

Serdecznie gratulujemy!

dodano 30-06-2020

• inż. arch. kraj. Magdalena Purgat - za zajęcie II miejsca w rankingu prac inżynierskich, oraz
• mgr inż. arch. kraj. Klaudia Kwit - za zajęcie III miejsca w rankingu prac magisterskich.

Więcej informacji na: http://spak.upwr.edu.pl.

Poniżej podajemy wyniki konkursu. Wszystkim nagrodzonym życzymy sukcesów na drodze zawodowej i naukowej.

NAGRODZONE PRACE INŻYNIERSKIE:

I miejsce: inż. arch. kraj. Michelle Mbazuigwe,
Projekt modernizacji ulicy Środkowej w Warszawie w formie woonerfu,
Promotor: dr inż. Jan Łukaszkiewicz,
Katedra Architektury Krajobrazu, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Wydział Ogrodnictwa, Biotechnologii i Architektury Krajobrazu.

II miejsce: inż. arch. kraj. Magdalena Purgat,
Koncepcja projektowa zielonego dachu o funkcji restauracyjno-wypoczynkowej na budynku Hotelu Monopol we Wrocławiu,
Promotor: dr inż. arch. Justyna Rubaszek,
Instytut Architektury Krajobrazu, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, Wydział Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji.

III miejsce: inż. arch. kraj. Kinga Skiba,
Człowiek w kreacji przestrzeni artystycznej współczesnego miasta,
Promotor: dr. inż. arch. kraj. Mariusz Antolak,
Katedra Architektury Krajobrazu, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, Wydział Kształtowania Środowiska i Rolnictwa.

NAGRODZONE PRACE MAGISTERSKIE:

I miejsce: mgr inż. arch. kraj. Patryk Antoszewski,
Projekt zagospodarowania terenu dawnych rodzinnych ogrodów działkowych w Poznaniu,
Promotor: dr inż. Dariusz Świerk,
Katedra Terenów Zieleni i Architektury Krajobrazu na Wydziale Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.

II miejsce: mgr inż. arch. kraj. Olga Wasilewska,
Idea biophilic city a projektowanie terenów zieleni we współczesnych miastach,
Promotor: dr hab. inż. Agnieszka Jaszczak,
Katedra Architektury Krajobrazu, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, Wydział Kształtowania Środowiska i Rolnictwa.

III miejsce: mgr inż. arch. kraj. Klaudia Kwit,
Projekt koncepcyjny zagospodarowania kompleksu sportowego z basenem w Głubczycach,
Promotor: dr hab. inż. arch. Irena Niedźwiecka-Filipiak, prof. UPWr.,
Instytut Architektury Krajobrazu, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, Wydział Inżynierii Kształtowania Środowiska i Geodezji.

dodano 30-05-2020

Szanowni Państwo,

w imieniu Organizatorów informujemy, że w zeszłym tygodniu oficjalnie ruszyła strona internetowa Europejskiego Kongresu Ekologii Krajobrazu (https://www.iale2021.eu), organizowanego przez Instytut Geografii PAN i Uniwersytet Warszawski we współpracy z Polską i Europejską Asocjacją Ekologii Krajobrazu (PAEK i IALE-Europe). Wraz ze startem strony uruchomiony został otwarty nabór na sympozja.

Serdecznie zapraszamy do zapoznania się ze stroną i zgłaszania sympozjów. Zakres tematyczny Kongresu jest szeroki (hasło główne - Making the future, learning from the past), tak więc każdy, kto dotyka w swoich badaniach kwestii krajobrazu, znajdzie tam dla siebie miejsce.

Konkurs „Wrocławska Magnolia” - do 30 kwietnia przedłużony termin składania wniosków

Konkurs „Wrocławska Magnolia” adresowany jest do absolwentów wrocławskich uczelni (publicznych oraz niepublicznych), którzy w swoich pracach magisterskich podejmują tematykę poprawy szeroko rozumianej jakości życia wrocławian (ochrona środowiska naturalnego i zdrowia człowieka, zagospodarowanie terenów zielonych).

Wysokość nagrody pieniężnej dla laureatów może wynieść nawet 10 tys. zł.

Więcej informacji na stronie www Wrocławskiego Centrum Akademickiego

[Dodano 21.04.2020]

---

Rozpowszechnianie i popularyzacja prac magisterskich

Z radością informujemy o ukazaniu się w Nowym Kamieniarzu kolejnych dwóch artykułów. Aktykuły powstały w opaciu o prace magisterskie studentów architektury krjobrazu z zakresu wykorzystania kamienia, realizowane pod opieką Prof. M. Lorenca.

W styczniu/lutym br. był to artykuł pt. Kamienna mała architektura we Wrocławiu obiekty sprzed roku 1980 r., zrealizowany na podstawie pracy z 2014 r. autorstwa mgr inż. Pauliny Zalewskiej.

W marcu/kwietniu ukazał się artykuł pt. Kamienne mosty i wiadukty w krajobrazie Dolnego Śląska, zrealizowany na podstawie pracy z 2016 r. autorstwa mgr inż. Pauliny Pacholczyk.

[Dodano 16.04.2020]

---

Konkurs SPAK na najlepszą pracę dyplomową z zakresu architektury krajobrazu obronioną w roku akademickim 2018/2019

Stowarzyszenie Polskich Architektów Krajobrazu zaprasza do udziału w Konkursie na najlepszą dyplomową pracę inżynierską i magisterską obronioną w roku akademickim 2018/2019. Do konkursu mogą być zgłaszane prace obronione w okresie od 1 października 2018 roku do 30 września 2019 roku.

Tematyka prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich powinna mieścić się w obszarze badawczym obejmującym problematykę krajobrazową w rozumieniu Europejskiej Konwencji Krajobrazowej. Prace inżynierskie powinny mieć charakter prac projektowych, prace magisterskie mogą mieć charakter opracowań projektowych lub studialnych.

Prace należy przesłać lub dostarczyć osobiście w terminie do 13 marca 2020 r. do właściwego terenowo oddziału SPAK.

W konkursie, zarówno na prace inżynierskie jak i magisterskie, przyznaje się nagrody: I, II i III oraz dwa wyróżnienia:

• I nagroda – nagroda pieniężna w wysokości 600 zł oraz możliwość publikacji artykułu z zakresu pracy dyplomowej inżynierskiej/magisterskiej w kwartalniku Architektura Krajobrazu;
• II nagroda – nagroda pieniężna w wysokości 250 zł oraz możliwość publikacji artykułu z zakresu pracy inżynierskiej/magisterskiej na stronie internetowej SPAK;
• III nagroda – nagroda pieniężna w wysokości 150 zł oraz możliwość publikacji streszczenia pracy inżynierskiej/magisterskiej na stronie internetowej SPAK;
• dwa równorzędne wyróżnienia (dyplomy).

Regulamin i formularz zgłoszeniowy >>>

[Dodano 11.02.2020]

---

IX edycja Konkursu „Inspiracje w przestrzeni”

„Zaprojektuj i wybuduj” ogród sensoryczny dla mieszkańców Poznania – w takiej formule organizowana jest kolejna edycja Konkursu „Inspiracje w przestrzeni”. Do zagospodarowania jest bardzo urokliwy teren nad Wartą, zatem będzie można uruchomić swoją wyobraźnię i stworzyć wyjątkową przestrzeń w centrum stolicy Wielkopolski.

Dziewiąta edycja Konkursu jest organizowana przez redakcję miesięcznika „Zieleń Miejska” we współpracy z Działem Edukacji Ekologicznej firmy ABRYS. Współorganizatorami są Urząd Miasta Poznania oraz Zarząd Zieleni Miejskiej w Poznaniu. Z kolei partnerem Konkursu jest Fundacja Santander.

Projekt i wykonanie

Zadaniem uczestników jest przygotowanie projektu koncepcyjnego ogrodu sensorycznego wraz z zagospodarowaniem terenu Skweru Tajnej Organizacji Nauczycielskiej w Poznaniu. Projekt ten będzie punktem wyjścia do przygotowania dokumentacji technicznej, a w efekcie – realizacji ogrodu sensorycznego, będącego jednym z elementów wspomnianej koncepcji. W Konkursie mogą wziąć udział projektanci i architekci krajobrazu, którzy w ciągu trzech ostatnich lat zrealizowali przynajmniej dwa projekty zagospodarowania zieleni, w tym ogród sensoryczny, związany z hortiterapią, o podobnym zakresie i wartości. Założono, że realizacja ogrodu sensorycznego na bazie przygotowanej przez siebie koncepcji i projektu technicznego będzie się mieściła w kwocie 100 000 zł, a z autorem najlepszej koncepcji na tę kwotę zostanie podpisana umowa w trybie „zaprojektuj i wybuduj”.

Rzeka wskazówek

Teren, objęty Konkursem zlokalizowany jest w sąsiedztwie mostu Królowej Jadwigi w Poznaniu, nad Wartą i zajmuje powierzchnię około 21 063 m2. Co do jego funkcjonowania i wpisywania się w aktualny krajobraz organizatorzy mają jednak pewne wymagania. – Założeniem jest, że przygotowany projekt będzie odznaczał się wysoką jakością i trwałością po realizacji, a projektant weźmie pod uwagę charakter terenu oraz jego lokalizację w bliskim sąsiedztwie rzeki Warty – powiedziała Natalia Ziółkowska z Zarządu Zieleni Miejskiej w Poznaniu. Ogród w sposób harmonijny ma wpisywać się w charakter przestrzeni oraz korespondować z istniejącym otoczeniem. Powinien on też pełnić swoją funkcję przez cały rok, zarówno w okresie zimowym, jak i wczesnowiosennym. Zaproponowana w ogrodzie roślinność winna też tworzyć atrakcyjną kompozycję zieleni miejskiej i/lub wysokiej, a dobór gatunków powinien uwzględniać istniejące uwarunkowanie terenu i współgrać z zielenią, która istnieje już w danym miejscu. Projekt powinien wyróżniać się też atrakcyjnością, funkcjonalnością, bezpieczeństwem i ciekawymi rozwiązaniami dla użytkowników, należących każdej grupy społecznej, w tym mieszkańców i turystów. Przy przygotowaniu projektu zaleca się korzystanie ze Standardów Dostępności dla Miasta Poznania, a przy doborze elementów małej architektury należy inspirować się lub korzystać z Katalogu Mebli Miejskich dla Miasta Poznania. – Od projektantów wymaga się też by zaprojektowana przez nich przestrzeń umożliwiała odbiór wielu doznań, z uwzględnieniem zmysłów węchu, smaku, słuchu i dotyku. Elementy ogrodu powinny stymulować ośrodkowy układ nerwowy, pobudzając rozwój narządów zmysłów – dodała N. Ziółkowska. W wymaganiach stawianych projektantom nie zapomniano także o małej architekturze. Ta powinna być funkcjonalna i dostosowana do potrzeb użytków ogrodu sensorycznego oraz pozostałej części skweru i musi uzupełniać i wzbogacać zaprojektowaną roślinność oraz pozostałe elementy skweru.

Dokumenty i terminy

Projektanci, zainteresowani udziałem w Konkursie do 10 stycznia 2020 r. mają czas na przygotowanie swojego zgłoszenia. Powinno ono zawierać formularz zgłoszeniowy, projekt w formie graficznej, obejmujący rzut w skali 1:500 i 4-6 wizualizacji w formacie A2, część opisową, zawierającą charakterystykę projektu (w formacie A4, maks. 3600 znaków ze spacjami), autorski opis koncepcji, a także opis szaty roślinnej i zasady doboru gatunkowego. Dołączyć do tego powinien szacunkowy kosztorys inwestycji – informacje cenowe dotyczące kosztu wykonania prac realizowanych na podstawie pracy konkursowej (uwzględniających również przygotowanie dokumentacji projektowej), a także podział projektu na dwa etapy: ogród sensoryczny oraz pozostałe zagospodarowanie terenu. Warto wiedzieć, że dany uczestnik może zgłosić w bieżącej edycji tylko jeden projekt koncepcyjny.

Nagrody i wyróżnienia

Wszystkie zgłoszone na Konkurs projekty będzie oceniała komisja konkursowa, w skład której wchodzą przedstawiciele organizatora, współorganizatorów, zaproszeni reprezentanci patronów branżowych i honorowych, wyższych uczelni oraz partnerów i sponsorów. W Konkursie zostanie przyznana jedna nagroda główna w postaci udzielenia zlecenia na realizację ogrodu sensorycznego, na bazie przygotowanej przez siebie koncepcji ogrodu sensorycznego oraz projektu technicznego. Wartość nagrody wynosi 100 000 zł. Organizatorzy mają też możliwość przyznania dodatkowych nagród finansowych w wysokości 2500-5000 zł. Uroczyste wręczenie nagród odbędzie się 14 lutego 2020 r. Poznaniu podczas Forum „Miejska Sztuka Ogrodowa”, które towarzyszy Targom Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu GARDENIA 2020.

Zapraszamy do udziału!

Więcej informacji:

http://www.abrys.pl/media/konkursy/inspiracje-w-przestrzeni

[Dodano 15.01.2020]

---